Polska Walcząca – symbol w kształcie kotwicy, którego część w kształcie litery P symbolizuje Polskę a ramiona litery W, walkę lub „kotwicę” – symbol nadziei na odzyskanie niepodległości Polski w czasie II wojny światowej.

„Kotwica”, jako znak Polski Walczącej pojawił się w Warszawie 20 marca 1942 r. W poprzedzających ten dzień dwóch miesiącach, Biuro Informacji i Propagandy KG AK ogłosiło konspiracyjny konkurs, którego inicjatorem był Czesław Michalski.

Z 27 zgłoszonych prac wybrano dwa projekty – „Kotwicę” oraz „Skrzyżowane miecze grunwaldzkie”. Przy wyborze brano pod uwagę m. in. łatwość wykonania oraz wymowę patriotyczną.

Zwycięskim projektem okazała się „Kotwica”, którego autorką (lub bardziej współautorką) była najprawdopodobniej instruktorka harcerska Anna Smoleńska ps. „Hania”, studentka historii sztuki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Więcej informacji można znaleźć na Wikipedia.

Jest to prawdopodobnie najbardziej znany i rozpoznawany symbol w czasie okupacji oraz w historii powojennej. Również w naszej najnowszej historii pojawia bardzo często, nie zawsze w najlepszym kontekście. Przeglądając internet spotykamy niezliczone wariacje tego symbolu, które nierzadko nie mają z oryginałem nic wspólnego. Od 2014 roku jest to znak prawnie chroniony i powinien być wykorzystywany z sposób godny.

Do napisania tego artykułu skłoniły mnie dwie rzeczy – brak możliwości pobrania z sieci wersji wektorowej symbolu (logo) Polski Walczącej oraz mnogość wersji, które są po prostu niepoprawne. W dalszej części przedstawiam krok po kroku proces rysowania znaku „Kotwicy” a także wersje do pobrania. Piękno tego znaku wynika z jego prostoty – każdy z was może narysować „Kotwicę” mając do dyspozycji tylko kartkę, linijkę, ołówek i cyrkiel. Zachęcam do prób – na pewno się uda.

Baza rysunkowa

Podstawą będzie zwymiarowany rysunek znaku Polska Walcząca znaleziony w sieci. Nie mam pojęcia kiedy i przez kogo został stworzony ale podane wymiary wydają się poprawne choć zdarzył się tam też jeden poważny błąd (powielany w każdym miejscu), o którym napiszę w dalszej części. Rysunek prezentuję poniżej:

Dla wyjaśnienia – wartość „t” jest podstawową jednostką całego projektu. Każdy może przyjąć własny wymiar „t” i się go trzymać. Po lewej stronie jest prezentowana wysokość znaku „h”, która wynosi 8 razy „t”. Są też stosowane mniejsze wartości ale zawsze odnośnie „t”. Myślę, że jest to zrozumiałe dla wszystkich. Ja przyjąłem „t” o wymiarze 2cm i tak wysokość „h” wynosi wtedy 16cm, 1/2″t” to 1cm a 3/4 „t” to 1,5cm. Proste.

Krok 1 – siatka i proporcje znaku

Zaczynamy od narysowania siatki z kwadratów, gdzie każdy z nich ma wysokości i szerokość „t” czyli np. 2cm. Na poniższym rysunku jest to szary kwadrat w górnym, lewym rogu. Cała siatka składa się z ośmiu kwadratów w pionie i ośmiu w poziomie – razem 64.

Rysujemy prostokąt o szerokości „t” i wysokości 8 x „t”. Musimy go wyśrodkować jak na poniższym obrazku. Pionowa oś symetrii siatki jest jednocześnie osią symetrii tego prostokąta. Litera P i W w znaku ma grubość „t”.

Dodatkowo wyznaczamy poziomą linię przechodzącą przez środek czwartego rzędu od góry oraz pionowe linie pomocnicze (zaznaczone na czerwono) w odległości 3/4 „t” od narysowanego prostokąta oraz poziomą linię w odległości 1 i 3/4 „t” od dołu siatki.

Krok 2 – linie pomocnicze

Poniżej widać wszystkie linie pomocnicze naniesione na bazową siatkę. Możemy zacząć rysować pozostałe elementy znaku.

Krok 3 – środek litery P i wnętrze litery W

Najpierw mniejsze koło, które jest częścią litery P – powinno mieć promień 1/2 „t” i być styczne do środkowego prostokąta. Środek okręgu zaznaczyłem czerwoną kropką. Dla tych co rysują na papierze jest to miejsce gdzie wbijamy cyrkiel. W moim przypadku średnica okręgu wynosi 1cm (przypominam, że moje „t” to 2cm).

Teraz dwa większe okręgi – każdy o średnicy 3/4 „t” (1,5cm), styczne do prostokąta. Ich środki „wypadają” na przecięciu lini pomocniczych, które narysowałem wcześniej)

Krok 4 – czas na okręgi zewnętrzne

Teraz już bardzo prosta rzecz. Rysujemy trzy centryczne okręgi powiększone o wartość „t”. One również są styczne do środkowego prostokąta.

Krok 5 – litera P

Odkładamy na moment cyrkiel i rysujemy dwa poziome prostokąty (oczywiście o wysokości „t”). które będą częścią litery P. Należy zwrócić uwagę, na dolny prostokąt narysowany czerwoną linią. Jego lewa strona powinna „wystawać” o wartość 1/2 „t”.

Krok 6 – końce litery W

Przed nami najtrudniejsza część do wyjaśnienia. To końce litery W ścięte pod kątem. Należy zapoznać się z rysunkiem gdzie podane są wymiary i wykonać dwie linie pod kątem, tak aby przecinały odpowiednie punkty siatki. Początek lini ma miejsce w połowie rzędu trzeciego i czwartego siatki oraz styczne do środkowego prostokąta. Przecięcie wewnętrznego łuku litery W w połowie siatki (zaznaczone czerwoną kropką).

Krok 7 – jak wyznaczyć łuki litery W

Tak jak na poniższym obrazku. Lewa strona litery W (zaznaczona na niebiesko). Linie są styczne do okręgów. Cyrkiel wbijmy w niebieskim puncie na przecięciu siatki w odległości 1 i 3/4 „t” od dołu. Tak samo strona prawa (kolor czerwony).

Krok 8 – wszystkie linie są już na miejscu

Teraz wystarczy tylko połączyć linie, które składają się na znak Polski Walczącej i wymazać pomocnicze.

Krok 9 – usuwania linii pomocniczych

Litera W w znaku jest symetryczna, stąd lewą i prawą stronę wykonujemy identycznie.

Krok 10 – gotowe

Tak prezentuje się gotowe logo w wersji konturowej. Pozbywamy się siatki pomocniczej, kolorujemy środek i gotowe. Pewnie jesteście ciekawi gdzie jest ten poważny błąd na rysunku, który krąży po sieci? Zobaczcie promień wewnętrznego okręgu litery W. Na rysunku jest podany jako 4/3 „h”. Poprawna wersja to 3/4 „h”.

Krok 11 – kolory i koniec pracy

Najprzyjemniejsza część projektowania logo. Całość jest już gotowa i można poeksperymentować z kolorami. „Kotwica” Polski Walczącej bardzo dobrze wygląda na jasnym tle jak i w wersji negatywowej.

Zapraszam do komentowania (jeżeli sam pełniłem jakieś błędy to proszę o komentarz). Czy wersja PDF do pobrania jest wystarczająca? Czy może dodać inne formaty wektorowe.

Zobacz też logo JB mojego autorstwa opisane w blogu

Artykuł Polska Walcząca – jak narysować poprawnie znak kotwicy pochodzi z serwisu Fotografia wnętrz Wrocław | Jacek Bernatek - profesjonalny fotograf wnętrz.

Jak przygotować mieszkanie do sesji fotograficznej? Często słyszę to pytanie w momencie kiedy mam zaczynać fotografować. Fakt, że dobrze zaprezentowane mieszkanie i inne nieruchomości sprzedają się lepiej nie podlega już dyskusji, a mnogość prezentowanych ofert w serwisach ogłoszeniowych np. otodom.pl wymusza niejako jakość treści, które z kolei powodują większą liczbę wyświetleń generowanych przez potencjalnych klientów.

Każdy z własnego doświadczenia wie, że lepsze zdjęcia są częściej klikane.

W tym artykule przedstawiam kilka praktycznych rad na temat – jak przygotować mieszkanie, które staramy się sprzedać lub wynająć, do sesji fotograficznej, w taki sposób, aby zainteresować jak największą ilość osób, które takiego mieszkania poszukują.

Przykładem będzie tutaj średniej wielkości mieszkanie we Wrocławiu, mieszczące się na jednym z osiedli, w bloku z czterema kondygnacjami.

W tym konkretnym mieszkaniu przeprowadzono kompletny remont, więc ściany, sufity i podłogi są w idealnym stanie, ale nic nie stoi na przeszkodzie aby w waszym lokalu przed sprzedażą również odświeżyć te elementy. Ma to duże znaczenie i dobrze się prezentuję na zdjęciach wnętrz.

Robimy porządki

Drugą kluczową sprawą jest gruntowne sprzątanie mieszkania. Należy zwrócić uwagę nie tylko na czystość podłóg ale również czystość luster i szyb (kabiny prysznicowe). Warto schować rzeczy leżące na górze mebli lub pod łóżkami. Bezwzględnie schować wszystkie produkty z nazwami firm, plastikowe i kolorowe butelki, fiolki, tubki, kubki itp. Zasada jest prosta – im mniej tym lepiej.

Meble

Warto zadbać o jakieś wyposażenie wnętrza. Nie musi to być pełen komplet mebli. Wystarczy fotel lub krzesło z miękką poduszką lub inny element, który spowoduje, że pusty pokój nabierze charakteru i będzie wyglądał na zamieszkany.

Oświetlenie

Lampy sufitowe i stojące powinny mieć po zapaleniu tę samą barwę i być kompletne. Jedną z najgorszych rzeczy widocznych na fotografii wnętrza jest ewidentny brak jednej żarówki lub różne kolory światła. Zadbajmy o to aby oświetlanie było idealne. W końcu nie jest to duży koszt i tylko trochę więcej pracy. Nie zapomnijcie o kloszach w lampach. To następny grzech sprzedających. W bogatym wnętrzu goła żarówka wisząca na poskręcanym kablu psuje cały efekt.

Dodatki

W pokojach mogą się również pojawić kwiaty i obrazy. W tym przypadku wnętrze wydaje się przytulne i ma miłą atmosferę.

Już prawie wszystko

Warto przygotować swoje mieszkanie do sesji fotograficznej. Im bardziej się postarasz tym efekt będzie lepszy. W prezentowanym mieszkaniu wszystkie opisane wcześniej warunki zostały spełnione. Właściciele, co nie zdarza się często, zadbali nawet o taki szczegół jak panele maskujące płyty grzewczej i piekarnika. Na zdjęciu poniżej widać efekt – kuchnia jest urządzona i kompletna.

Zobacz też – Jak fotografować wnętrza

Artykuł Jak najlepiej przygotować mieszkanie do sesji fotograficznej pochodzi z serwisu Fotografia wnętrz Wrocław | Jacek Bernatek - profesjonalny fotograf wnętrz.

Obudowa

Po fazie projektowania przystępujemy do budowy. Wykorzystam drewno klejone ponieważ lita deska może z czasem wypaczać się i pękać a w tym przypadku nie ma takiej możliwości. Zastosowałem deski dębowe o grubości 18mm, płytę z tyłu mdf o grubości 5mm i szybę w drzwiach o grubości 4mm.

Dla wyjaśnienia, obudowa to drewniana skrzynka składająca się z podstawy, dwóch ścianek i góry oraz tylnej ścianki, która spina całość i zakrywa mechanizm. Dolna i górna część może być fazowana lub frezowana frezem ozdobnym.

Stosuję połączenia kołkowe oraz wkręty do drewna tak do obudowy jak i do drzwi maszyny.

Należy również pamiętać o zamocowaniu tylnej ścianki we frezowanym rowku w obudowie. Można ją wykonać ze sklejki lub litego drewna. Ja stosuję płyty mdf. Jest łatwy w obróbce i nie wypacza się jak sklejka.

Drzwiczki

Drzwi do maszyny to cztery elementy połączone na kołki i wkręty. Należy pamiętać, że górna i dolna część nie są takiej samej wysokości. Aby zachować kąty proste możemy posłużyć się ściskami. Wokół wewnętrznego otworu frezujemy ozdobny rowek na wszystkich stronach.

W dolnej części muszą się jeszcze pojawić otwory na pokrętło sterujące i wyrzut monet z tacką mosiężną. Dlatego będą wykonane w późniejszym czasie. W drzwiach również muszą być frezowane rowki, w których na samym końcu będzie wstawiona szyba.

Niezbędne prace

W tych dwóch elementach musimy jeszcze:

• zamocować zawiasy – najlepiej pasujące do mosiężnych elementów wnętrza
• spasować całość – musi być lekki luz między drzwiami i obudową
• wywiercić otwory na wrzucanie monet i atrapę zwrotu monet
• przeszlifować brzegi i niedokładności łączeń
• w tylnej ścianie dodać otwory do zawieszenia maszyny na ścianie
• wyfrezować rowek na szybę
• dodać punkty mocowań dla pola gry – gwintowane wstawki di drewna
• wywiercić otwór na zamek i zamocować zaślepkę
• nałożyć bejcę i polakierować całość na wybrany kolor

Artykuł Bajazzo budowa – obudowa pochodzi z serwisu Fotografia wnętrz Wrocław | Jacek Bernatek - profesjonalny fotograf wnętrz.

Skąd pomysł na stojak?

Do tej pory wszystkie były przechowywane w kartonowych pudełkach w szafie narożnej. Niestety zawsze były problemy z wyciąganiem teł leżących na końcu. Wszystkie kartony przewalały się z miejsca na miejsce.

Jedynym sensownym rozwiązaniem stało się wykonanie stojaka na tła fotograficzne. Narożna szafa, która stoi w moim studio nadaje się znakomicie do tego celu więc wybór padł właśnie na nią. Taki sam stojak można również zrobić w normalnej szafie lub stojący samodzielnie.

Jak zrobić

Zaczynamy od zakupienia płyty mdf lub sklejki o grubości około 10mm.

Na zdjęciach jest płyta mdf o grubości 10mm. Wymontowałem półkę narożna, która posłużyła jako szablon. Odrysowałem kształt półki i nakreśliłem miejsca, w których będą otwory na tła. Potrzebowałem dwóch takich samych płyt, tak aby na dole również tła było ograniczane i nie przesuwały się. Mają stać równo i pionowo.

Za pomocą wyrzynarki wyciąłem otwory (16 sztuk) i papierem ściernym oszlifowałem wszystkie ostre krawędzie.

Potem już tylko malowanie, ustalenie wysokości dla półek i montaż w szafie na plastikowych kołach, które normalnie przytrzymują półki w szafach. Gotowe. Teraz jest czysto, prosto i mam lepszy i szybszy dostęp do wszystkich teł. Dodatkowo zyskałem jeszcze osiem miejsc na tła do wykorzystania w przyszłości.

Zobacz: Bajazzo

Artykuł Stojak na tła fotograficzne pochodzi z serwisu Fotografia wnętrz Wrocław | Jacek Bernatek - profesjonalny fotograf wnętrz.

Sesja narzeczeńska – niedoceniane przez niektórych, są wspaniałym sposobem na bliższe poznanie przyszłych klientów czyli Państwa Młodych.

Jednocześnie podczas takiej wstępnej sesji mogą oni poznać zasady mojej pracy i warsztat. Należy pamiętać, że sesję narzeczeńską można zawsze powtórzyć, i na ewentualne pytania odpowiadać właśnie wtedy a nie podczas właściwej ceremonii, podczas której nie ma już czasu na powtórki i wątpliwości.

Od jakiegoś czasu młodzi ludzie przykładają coraz większą wagę do sesji przed ślubem, są bardziej świadomi jaką rolę odgrywają zdjęcia narzeczeńskie i jaką rolę mogą jeszcze odegrać, stając się np. świetnym materiałem do projektowania zaproszeń, bilecików i dekoracji weselnych (naklejki na butelki z trunkiem weselnym).

Klienci coraz częściej zamawiają odbitki ze swoich sesji zaręczynowych i wykorzystują je później do dekoracji sali lub domu weselnego. Podczas takiej sesji powstaje około 100-150 fotografii, które można śmiało wywołać i skompletować nawet duży album.

Sesja – gdzie i kiedy

Najczęściej moje sesje przedślubne trwają od półtorej do dwóch godzin. Eazem z przyszłymi małżonkami świetnie się bawimy, zmieniając pozy i miejsca. Niejednokrotnie klienci przynoszą na sesją swoje rekwizyty, które mają związek z ich wspólna historią. Staram się wybierać ciekawe miejsca w pobliżu mojego studia, jednak nie ma problemu aby pojechać gdzieś dalej.

Jest to doskonały fundament pod udaną współpracę w przyszłości.

Zobacz FAQ na ten temat

Artykuł Sesja narzeczeńska – czy jest potrzebna? pochodzi z serwisu Fotografia wnętrz Wrocław | Jacek Bernatek - profesjonalny fotograf wnętrz.

Sztywne tło zamiast kartonowego? Pewnego dnia stwierdziłem, że kartonowe tła (brystol) zupełnie nie nadają się do wykorzystania przy fotografowaniu małych przedmiotów. Jeżeli potrzebujesz tylko tło do ustawienia z tyłu przedmiotu powinieneś pomyśleć o czymś trwalszym.

Skąd taka decyzja? Kolejny karton, który się pozaginał akurat na środku i widać to w kadrze. Również utrzymanie kartonu w zupełnej czystości może stanowić nie lada problem.

Co więc w zamian?

Uniwersalna płyta mdf zakupiona w pobliskim markecie budowlanym o grubości około 5mm. Koszt jednej płyty o wymiarach około 70x50cm jest porównywalny z kosztem jednego kartonu, a dodatkowo możemy wykorzystać dwie strony więc koszt spada jeszcze o kilka złotych.

Jak zrobić

Zakupiłem kilka sztuk (pracownik Castoramy przyciął wszystkie płyty na żądany wymiar), przeszlifowałem powierzchnię, przemalowałem na jasny kolor (prawie wyglądem zaczęły przypominać spienione pcv) i wyciąłem w każdej płycie otwór u góry, który pomaga przy przenoszeniu lub zawieszaniu płyty na statywie. Jako podkładu użyłem farby do malowania elewacji. Są po wyschnięciu jeszcze bardziej trwałe i twardsze od zwykłych akrylowych lub zmywalnych.

Kolejny pozytyw takiego rozwiązania to dowolny kolor jaki możemy uzyskać i nie musimy polegać tylko na skromnej palecie jaką oferują producenci kartonów. Kolory możemy mieszać samemu lub zrobić dowolny za pomocą mieszalnika. Dobrym pomysłem jest wykorzystanie testerów farb. Jeden tester za 2 złote wystarcza na jedną stronę planszy pomalowaną 2 razy. Powierzchnia jest gładka i jednolita jeżeli starannie pomalujemy ją wałkiem. Dlatego jeżeli się pobrudzi lub potrzebujemy inny kolor wystarczy pomalować jedną stronę od nowa i gotowe.

Minusem jest większa waga i sposób przechowywania. Ja swoje stawiam pionowo w wąskiej szafce i nie widzę z tym problemu.

Kolorowe plansze może również wykorzystać do eksperymentów ze światłem i odbijaniem go od kolorowych powierzchni.

Dlatego warto spróbować. Poniżej zdjęcia gotowych teł, które używam w swoim studio oraz górnej części z otworami.

Zobacz: Applebox w studio

Artykuł Sztywne tło zamiast kartonowego? pochodzi z serwisu Fotografia wnętrz Wrocław | Jacek Bernatek - profesjonalny fotograf wnętrz.